سیستم شگفت انگیز یک شهر قرون وسطایی برای دوری از خشکسالی
یافته‌های جدید در مورد سیستم آب شگفت‌انگیز شهر زیمباوه بزرگ در آفریقای جنوبی، احتمال فروپاشی این شهر به‌دلیل خشکسالی و نبود آب را زیر سؤال می‌برند.
زیمبابوه بزرگ، اولین شهر بزرگ جنوب آفریقا بود که در دوران اوج خود، حدود ۱۸ هزار نفر در آن زندگی می‌کردند. بااین‌حال هنوز هیچ‌کس واقعاً نمی‌داند که چرا این کلان‌شهر قرون‌وسطایی اکنون به ویرانه تبدیل شده است.
نابودی زیمبابوه بزرگ که زمانی سکونتگاهی پررونق بود، گاهی اوقات به خشکسالی و آب‌وهوای خشک نسبت داده می‌شود؛ اما باستان‌شناسان اخیراً شواهدی مبنی بر حفظ دقیق آب درمیان خرابه‌های این شهر پیدا کرده‌اند.
تیمی متشکل از محققان کشورهای دنمارک، آفریقای جنوبی، انگلیس و زیمبابوه استدلال جدیدی در رابطه با گودال‌های یافت‌شده در اطراف این شهر ارائه داده‌اند. کارشناسان تاکنون بر این باور بودند این گودال‌های بزرگ و دایره‌ای‌شکل که با نام «داکا» شناخته می‌شوند، برای کندن خاک‌رس مورداستفاده قرار می‌گرفتند؛ اما یافته‌های اخیر نشان می‌دهند که هدف از حفر داکا، درواقع ذخیره‌ی آب بوده است.
گودال‌های حفرشده در دامنه‌های چند تپه، نمونه‌هایی از داکاهایی هستند که به‌صورت استراتژیک و برای جذب باران و آب‌های زیرزمینی حفر شده بودند. گودال‌های دیگری نیز اطراف این شهر شگفت‌انگیز را احاطه کرده‌اند که درمیان نهرها حفر شده‌اند.
محققان بر این باور هستند که جمع‌آوری آب باران و محاصره‌ی برخی از قسمت‌های رودخانه یا نهر، این اطمینان‌خاطر را به ساکنین شهر می‌داد که آب کافی برای آشامیدن و مصارف کشاورزی، حتی در فصول خشک سال در اختیار خواهند داشت. بقایای گیاهان یافت‌شده در اطراف داکاها، مثال‌هایی هستند که این فرضیه را اثبات می‌کنند؛ زیرا این گیاهان برای زنده‌ماندن به آب فراوان نیاز دارند و تنها در نزدیکی رودخانه‌ها یا منابع آب زیرزمینی که دارای رطوبت بالا هستند، رشد می‌کنند.
