ابراز نگرانی سازمان جهانی صحت از افزایش مرض زردی در افغانستان
اسد 06, 1404 16:34 Asia/Kabul
سازمان جهانی صحت هشدار داده است که به‌دلیل باورهای نادرست، نبود آگاهی کافی و مراجعه دیرهنگام، بیماری هپاتیت (زردی) در افغانستان در بسیاری موارد تشخیص داده نمی‌شود و جان افراد را تهدید می‌کند.
به گزارش تلویزیون سحر افغانستان ؛هم‌زمان با «روز جهانی هپاتیت»، سازمان جهانی صحت اعلام کرد که بیماری هپاتیت در افغانستان به‌دلیل عدم آگاهی عمومی و باورهای نادرست، اغلب نادیده گرفته می‌شود و زمانی تشخیص می‌گردد که به مرحله بحرانی رسیده است.
ادوین سنیزا سالوادور، نماینده سازمان جهانی صحت در افغانستان، در پیامی به مناسبت این روز گفته‌است: «در افغانستان، جان‌های زیادی به‌دلیل هپاتیت از دست می‌رود، نه به این خاطر که درمانی برای آن وجود ندارد، بلکه چون دیر تشخیص داده می‌شود.»
این سازمان با استناد به گزارش «برنامه ملی کنترل ایدز، بیماری‌های مقاربتی و هپاتیت افغانستان» اعلام کرد که تنها در سه‌ماهه نخست سال ۲۰۲۵، بیش از ۹۳۶ هزار نفر در سراسر کشور تحت آزمایش‌های مربوط به هپاتیت نوع «بی» و «سی» قرار گرفتند.
بر بنیاد همین گزارش، از سال ۲۰۲۳ تا پایان سه‌ماهه نخست ۲۰۲۵، در مجموع بیش از ۶۷ هزار و ۲۳۰ مورد مثبت هپاتیت نوع «بی» و ۲۷ هزار و ۹۳۷ مورد هپاتیت نوع «سی» در افغانستان ثبت شده‌است. از این میان، ۳۷ هزار و ۶۰۴ مرد و ۲۹ هزار و ۶۲۶ زن به نوع «بی» و ۱۴ هزار و ۲۷۶ مرد و ۱۳ هزار و ۶۶۱ زن به نوع «سی» مبتلا بوده‌اند.
عبدالرحمان شیرین‌دل، رییس برنامه ملی کنترل ایدز، بیماری‌های مقاربتی و هپاتیت، نیز گفته‌است: «ما هر سال شاهد افزایش موارد ابتلا هستیم. با وجود چالش‌ها، دستاوردهای مهمی داشته‌ایم، اما برای حفظ این دستاوردها و رسیدن به هدف ریشه‌کنی هپاتیت، ادامه حمایت‌های مالی و فنی ضروری است.»
سازمان جهانی صحت تأکید کرده که برای مقابله مؤثر با این بیماری، باید آموزش عمومی، تشخیص زودهنگام، مراقبت صحی فعال و افزایش حمایت‌های مالی در اولویت قرار گیرد.
ادوین سالوادور در پایان گفته‌است: «ما به همکاری ملی ادامه می‌دهیم، اما به‌تنهایی نمی‌توانیم جلو پیشروی این بیماری را بگیریم. جهان باید در کنار افغانستان بایستد تا هیچ‌کس به‌خاطر بیماری‌ای که قابل پیشگیری و درمان است، جان نسپارد.»
افزایش موارد ابتلا به هپاتیت در افغانستان، زنگ خطری برای نظام صحی این کشور است؛ به‌ویژه در سایه ضعف آگاهی عمومی و امکانات محدود تشخیص و درمان. تحلیل‌گران بخش صحی معتقدند؛ تشخیص دیرهنگام بیماری نه‌تنها موجب افزایش هزینه‌های درمان می‌شود، بلکه تهدیدی جدی برای سلامت عمومی به‌ویژه در مناطق محروم است. همچنین ریشه‌کنی هپاتیت در کشور نیازمند عزم سیاسی، بسیج عمومی و حمایت پایدار بین‌المللی است، تا این بیماری قابل پیشگیری به یکی از معضلات مزمن صحی در افغانستان بدل نشود.
ادوین سنیزا سالوادور، نماینده سازمان جهانی صحت در افغانستان، در پیامی به مناسبت این روز گفته‌است: «در افغانستان، جان‌های زیادی به‌دلیل هپاتیت از دست می‌رود، نه به این خاطر که درمانی برای آن وجود ندارد، بلکه چون دیر تشخیص داده می‌شود.»
این سازمان با استناد به گزارش «برنامه ملی کنترل ایدز، بیماری‌های مقاربتی و هپاتیت افغانستان» اعلام کرد که تنها در سه‌ماهه نخست سال ۲۰۲۵، بیش از ۹۳۶ هزار نفر در سراسر کشور تحت آزمایش‌های مربوط به هپاتیت نوع «بی» و «سی» قرار گرفتند.
بر بنیاد همین گزارش، از سال ۲۰۲۳ تا پایان سه‌ماهه نخست ۲۰۲۵، در مجموع بیش از ۶۷ هزار و ۲۳۰ مورد مثبت هپاتیت نوع «بی» و ۲۷ هزار و ۹۳۷ مورد هپاتیت نوع «سی» در افغانستان ثبت شده‌است. از این میان، ۳۷ هزار و ۶۰۴ مرد و ۲۹ هزار و ۶۲۶ زن به نوع «بی» و ۱۴ هزار و ۲۷۶ مرد و ۱۳ هزار و ۶۶۱ زن به نوع «سی» مبتلا بوده‌اند.
عبدالرحمان شیرین‌دل، رییس برنامه ملی کنترل ایدز، بیماری‌های مقاربتی و هپاتیت، نیز گفته‌است: «ما هر سال شاهد افزایش موارد ابتلا هستیم. با وجود چالش‌ها، دستاوردهای مهمی داشته‌ایم، اما برای حفظ این دستاوردها و رسیدن به هدف ریشه‌کنی هپاتیت، ادامه حمایت‌های مالی و فنی ضروری است.»
سازمان جهانی صحت تأکید کرده که برای مقابله مؤثر با این بیماری، باید آموزش عمومی، تشخیص زودهنگام، مراقبت صحی فعال و افزایش حمایت‌های مالی در اولویت قرار گیرد.
ادوین سالوادور در پایان گفته‌است: «ما به همکاری ملی ادامه می‌دهیم، اما به‌تنهایی نمی‌توانیم جلو پیشروی این بیماری را بگیریم. جهان باید در کنار افغانستان بایستد تا هیچ‌کس به‌خاطر بیماری‌ای که قابل پیشگیری و درمان است، جان نسپارد.»
افزایش موارد ابتلا به هپاتیت در افغانستان، زنگ خطری برای نظام صحی این کشور است؛ به‌ویژه در سایه ضعف آگاهی عمومی و امکانات محدود تشخیص و درمان. تحلیل‌گران بخش صحی معتقدند؛ تشخیص دیرهنگام بیماری نه‌تنها موجب افزایش هزینه‌های درمان می‌شود، بلکه تهدیدی جدی برای سلامت عمومی به‌ویژه در مناطق محروم است. همچنین ریشه‌کنی هپاتیت در کشور نیازمند عزم سیاسی، بسیج عمومی و حمایت پایدار بین‌المللی است، تا این بیماری قابل پیشگیری به یکی از معضلات مزمن صحی در افغانستان بدل نشود.
تگ
