به گزارش تلویزیون سحر افغانستان ؛ به نقل از وبگاه «عرب ۴۸»، در یک بررسی جدید، کمیته رؤسای دانشگاه‌های رژیم صهیونیستی اعلام کرده است که از آغاز جنگ در غزه بیش از ۷۵۰ مورد تحریم قطعی علیه دانشگاه‌ها و اعضای هیئت علمی این رژیم ثبت شده است. بخشی از این تحریم‌ها شامل موارد «کوچک» مانند رد انتشار مقاله یا لغو بورس‌های پژوهشی پس از تصویب است، اما بخش دیگری از آنها، تحریم‌های کامل از سوی دانشگاه‌ها یا نهادهای حرفه‌ای است که هرگونه ارتباط با دانشگاه‌ها و پژوهشگران رژیم صهیونیستی را ممنوع اعلام کرده‌اند.
روزنامه «هآرتص» در این باره گزارش داد که ده‌ها دانشگاه در اروپا در ماه‌های اخیر روابط خود را با دانشگاه‌ها و پژوهشگران رژیم صهیونیستی قطع کرده‌اند.
«امانوئل نحشون» مدیر دفتر مبارزه با تحریم‌های دانشگاهی در کمیته رؤسای دانشگاه‌های رژیم اشغالگر، اعلام کرد که تقریباً تمام دانشگاه‌های بلژیک، اسرائیل را تحریم کرده‌اند؛ همچنین ۸۰ درصد مؤسسات آکادمیک هلند و تعدادی از نهادهای اسپانیا و نروژ به این تحریم‌ها پیوسته‌اند و مواردی نیز در ایتالیا، ایرلند و سوئیس گزارش شده است.
پروفسور «دنیل حایموویچ» رئیس کمیته رؤسای دانشگاه‌ها و رئیس دانشگاه بن‌گوریون در بئر السبع، این تحریم‌ها را «ویروس گسترش یافته در یک سال و نیم اخیر در اروپای غربی» توصیف کرد و گفت که این روند، پس از آغاز دوباره جنگ بعد از آتش‌بس ماه مارس، شدت گرفته است.
علاوه بر تحریم‌های علنی، «تحریم‌های خاکستری» یا غیرعلنی نیز وجود دارد که شامل پاسخگو نبودن به ایمیل‌های پژوهشگران رژیم صهیونیستی توسط همکاران اروپایی یا تمدید نشدن قراردادهای همکاری پس از پایان مدت آن است.
هاآرتص همچنین نوشت: یک شاخص نگران‌کننده در هفته گذشته با اعلام نتایج برنامه «هورایزون» شورای تحقیقات اروپا (ERC) بروز کرد؛ طوری که از میان ۱۰۰ درخواست پژوهشی، تنها ۹ پژوهشگر جوان اسرائیلی موفق به دریافت بورس شدند.
طبق این گزارش، برخی ناظران، این کاهش را ناشی از افت کیفیت پیشنهادهای پژوهشی می‌دانند که به دلیل شرایط جنگی برای پژوهشگران ایجاد شده است، اما پروفسور «نوعام سوبیل» پژوهشگر موسسه «وایزمن» رژیم صهیونیستی و عضو کمیته شورای تحقیقات اروپا، بدون شک آن را ناشی از «تحریم خاموش» می‌داند و تاکید کرده است که گفت‌وگوهایش با همکاران اروپایی، این مسئله را تایید می‌کند.
سوبیل در این باره تصریح کرد: «اکنون برای دیگران مانند یک کارت قرمز هستیم. مردم آمریکا و اروپا خبرهای کاملاً متفاوتی از آنچه در اسرائیل پخش می‌شود می‌بینند و شاهد فاجعه‌ها در غزه هستند. تعجب‌آور نیست که این وضعیت بر روحیه آنها تاثیر می‌گذارد. هیچ توجیه دیگری برای کاهش تعداد بورسیه ها وجود ندارد، خصوصاً که این بورسیه ها برای بقای علم در اسرائیل، حیاتی است.
به گفته پروفسور «میلیت شمیر» معاون رئیس دانشگاه تل‌آویو در امور روابط علمی بین‌المللی، در ابتدا تحریم‌ها بیشتر در آمریکا متمرکز بود، اما از مارس گذشته و پس از پایان آتش‌بس و تشدید بحران انسانی در غزه، تحریم‌ها بیشتر از اروپا شروع شده‌اند؛ طوری که گزارش‌های هفتگی تحریم‌ها، سه برابر سال گذشته شده است.
شمیر همچنین اظهار داشت که تلاش برای تحریم نهادهای علمی رژیم صهیونیستی از حدود ۲ دهه و نیم گذشته وجود داشته است، اما اکنون افرادی که قبلاً تحریم نکرده بودند نیز به جمع تحریم‌کنندگان پیوسته‌اند و با دیدن تصاویر دردناک قتل‌عام‌های اخیر در نوار غزه، قانع کردن این افراد (درباره جنایت ضد انسانی اسرائیل) آسان‌تر شده و این روند در حال گسترش است.
پروفسور «آریل بورات» رئیس دانشگاه تل‌آویو هم در سخنانی ضمن انتقاد از عدم حمایت کابینه رژیم صهیونیستی، گفت که مسئولان عالی‌رتبه دولتی به آنها گفته‌اند: انتقاداتی که شما علیه اسرائیل انجام می‌دهید به حرکت تحریم کمک کرده و شما خودتان این وضعیت را به وجود آورده‌اید اما احساس عمومی این است که کابینه، اهمیتی به تحریم دانشگاه‌ها نمی‌دهد.
وی همچنین تاکید کرد که حذف رژیم صهیونیستی از برنامه هورایزون آسیب بسیار بزرگی به حوزه علوم آن وارد خواهد کرد و ادامه وضعیت فعلی نمی‌تواند به بقای علوم در سرزمین‌های اشغالی منجر شود.
در پی تداوم تجاوزات نظامی رژیم صهیونیستی به نوار غزه از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲)، که تاکنون حدود ۲ سال به طول انجامیده است، موجی از محکومیت‌های بین‌المللی و تحریم‌های هدفمند علیه این رژیم از سوی نهادها، کشورها و سازمان‌های مردم‌نهاد شکل گرفته است؛ هرچند قدرت‌های بزرگ غربی همچون آمریکا و برخی کشورهای اروپایی، همچنان به حمایت سیاسی و نظامی از ارژیم صهیونیستی ادامه داده‌اند.
در همین راستا، کشورهایی نظیر بلژیک، اسپانیا، کلمبیا، شیلی و ایرلند طی بیانیه‌ها و مصوبات پارلمانی، رسمی خواستار توقف ارسال سلاح به رژیم صهیونیستی شده‌اند و برخی از این کشورها عملاً صدور مجوزهای صادرات تسلیحات به سرزمین‌های اشغالی را به حالت تعلیق درآوردند.
برخی دولت‌ها و نهادهای مدنی نیز اقدام به لغو یا بازنگری قراردادهای تجاری با شرکت‌های صهیونیستی فعال در حوزه فناوری نظامی یا درگیر در ساخت‌وساز در اراضی اشغالی کرده‌اند.
در سطح علمی و فرهنگی نیز دانشگاه‌هایی در آفریقای جنوبی، ایرلند، نروژ و انگلیس اعلام کرده‌اند که همکاری‌های تحقیقاتی و دانشگاهی خود را با مؤسسات رژیم صهیونیستی متوقف کرده اند یا در حال بازنگری آن هستند.
در زمینه فشارهای دیپلماتیک و تعلیق روابط نیز کشورهای مانند بولیوی، روابط دیپلماتیک خود را با رژیم صهیونیستی قطع کردند و دیگرانی چون ترکیه، اردن، کلمبیا و آفریقای جنوبی، سفرای خود را احضار یا روابط سطح بالای خود را کاهش دادند.
در کنار تحریم‌ها، روندهای حقوقی نیز علیه مقامات صهیونیست در حال پیگیری است؛ از جمله شکایت‌هایی در دیوان کیفری بین‌المللی (ICC) و دیوان دادگستری بین‌المللی (ICJ)، که برخی از آنها به اتهام جنایت نسل‌کشی و استفاده از گرسنگی به‌عنوان سلاح جنگی در غزه، تنظیم شده‌اند.
با وجود تمام این تحریم‌ها و فشارها، رژیم صهیونیستی با تکیه بر حمایت کامل آمریکا و وتوی مکرر قطعنامه‌های شورای امنیت، همچنان به عملیات نظامی در غزه ادامه می‌دهد، اما به‌نظر می‌رسد این موج جهانی اعتراض و تحریم، مشروعیت سیاسی و اخلاقی تل‌آویو را در عرصه بین‌المللی بیش از پیش زیر سوال برده است.
