حکومت سرپرست بازگشایی راههای تجاری با پاکستان را مشروط به تضمین اسلامآباد کرد
ذبیحالله مجاهد، سخنگوی حکومت سرپرست در تازهترین موضعگیری خود اعلام کرد که مسیرهای تجاری و ترانزیتی میان افغانستان و پاکستان تنها در صورتی دوباره باز خواهد شد که دولت پاکستان تضمینهای لازم برای عدم استفاده سیاسی و غیرقانونی از این مسیرها ارائه کند.
مجاهد با انتشار یادداشتی در ایکس، تأکید کرد که بسته شدن راههای تجاری از سوی پاکستان بهعنوان ابزار فشار سیاسی و اقتصادی، خسارتهای جدی به مردم هر دو کشور وارد کرده است.
وی افزود افغانستان نیازمندیهای خود را از کشورهای مختلف تأمین میکند و تصمیم حکومت سرپرست برای گسترش تجارت و ترانزیت، با هدف رفاه و تجارت آبرومندانه مردم دو کشور اتخاذ شده است.
به گفته سخنگوی حکومت سرپرست، کابل خواستار آن است که اسلامآباد اطمینان دهد مسیرهای تجاری در آینده بهعنوان وسیله فشار یا اذیت مردم بسته نخواهد شد و حقوق تاجران و شهروندان دو طرف محفوظ خواهد ماند.
این در حالی است که روز گذشته امیرخان متقی، سرپرست وزارت خارجه ، در دیدار با شماری از تحلیلگران سیاسی تأکید کرد که حکومت سرپرست به دنبال ایجاد روابط دوستانه و تجاری با پاکستان همانند سایر همسایگان است و در این مسیر رویکردی مبتنی بر صبر و خویشتنداری را در پیش گرفته است.
وی با انتقاد از نقض حریم هوایی و زمینی افغانستان و همچنین انسداد مسیرهای تجاری میان دو کشور، خاطرنشان کرد که رفتارهای نامناسب و اخراج مهاجران افغان از سوی پاکستان مغایر با اصول انسانی، اسلامی و قواعد بینالمللی است.
بسته شدن گذرگاههای مرزی افغانستان و پاکستان در ماههای اخیر، نتیجه مستقیم حمله هوایی ارتش پاکستان به کابل و ولایت پکتیکا بود.
ارتش پاکستان مدعی شد به هدف ازبین بردن رهبران تحریک طالبان پاکستان (تیتیپی) اقدام به بمباران مناطقی در کابل و پکتیکا کرد.
حکومت سرپرست این اقدام را نقض آشکار حاکمیت افغانستان دانست و در واکنش، پاسگاههای مرزی پاکستان را هدف قرار دادند.
این اقدام به درگیریهای شدید میان نیروهای حکومت سرپرست و ارتش پاکستان منجر شد و تلفات انسانی در هر دو سوی مرز برجای گذاشت.
پس از چند روز تنش، مذاکراتی در دوحه برگزار شد که به یک آتشبس موقت انجامید.
با این حال، ادامه گفتوگوها در استانبول بینتیجه پایان یافت و دور تازه گفتوگوها با میزبانی عربستان نیز تا کنون بینتیجه بوده است.
در نتیجه باید گفت که بسته شدن گذرگاهها نه صرفاً یک موضوع اقتصادی، بلکه پیامد مستقیم بحران امنیتی میان حکومت سرپرست و پاکستان بود؛ بحرانی که تجارت میان دو کشور را مختل کرد.